Κανένας δεν πίστευε πως θα επιζήσει. Όταν γεννήθηκε η Μανούσι το χρώμα της ήταν μοβ και ζύγιζε μόλις 400 γραμμάρια.
Όλα έδειχναν πως από λεπτό σε λεπτό το μικροσκοπικό βρέφος θα έχανε τη ζωή του. Τώρα όμως αυτή η απίστευτη ιστορία αναδημοσιεύεται στο διαδίκτυο δημιουργώντας συναισθήματα χαράς και ελπίδας σε όσους τη διαβάζουν.
Στις 15 Ιουνίου 2017 η 48 ετών Σίτα ήταν στην 28η εβδομάδα κύησης και ασφαλώς ήταν πολύ νωρίς για να γεννήσει. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της όμως η πίεσή της ήταν τόσο υψηλή που προκαλούσε ανησυχία.
Φτάνοντας στην 28η εβδομάδα της ο υπέρηχος έδειξε κάτι που δεν θα ήθελε καμιά μητέρα στην κατάστασή της να ακούσει: Η ροή αίματος δεν ήταν κανονική στον πλακούντα με αποτέλεσμα να υπάρχουν κίνδυνοι τόσο για την ίδια όσο και για το μωρό.
Οι γιατροί αναγκάστηκαν να πάρουν μια απρόβλεπτη και παρακινδυνευμένη απόφαση και να προχωρήσουν σε καισαρική τομή. Ήταν 15 Ιουνίου 2017.
400 γραμμάρια
Όταν το κοριτσάκι ήρθε στον κόσμο, το ποδαράκι της δεν ήταν μακρύτερο από τα δάχτυλα του πατέρα της, κάτι που άφηνε άφωνους όσους το έβλεπαν.
Το μικροσκοπικό βρέφος δεν ζύγιζε πάνω από 400 γραμμάρια και το συνολικό μήκος της ήταν 21 εκατοστά.
Για σύγκριση, ας σκεφτεί κάποιος πως ένα μωρό θεωρείται πως έχει αρκετό βάρος όταν γεννηθεί περίπου στα 2,5 κιλά, ενώ το μέσο μάκρος ενός νεογέννητου παιδιού είναι μεγαλύτερο από 50 εκατοστά.
Όταν γεννήθηκε η Μανούσι δεν ανέπνεε καθώς οι πνεύμονες στα νεογνά ωριμάζουν συνήθως κατά την 34η εβδομάδα. Αλλά η οικογένειά της και οι γιατροί αποφάσισαν να μην παραδώσουν τα όπλα.
Το μωρό οδηγήθηκε αμέσως στη μονάδα εντατικής φροντίδας και η αναπνοή του υποστηρίχθηκε μηχανικά. Τα εσωτερικά της όργανα δεν είχαν αναπτυχθεί όσο έπρεπε και η επιδερμίδα της ήταν λεπτή σαν χαρτί.
“Όταν γεννήθηκε το μωρό δεν ήμασταν σίγουροι τι θα συμβεί. Το να καταφέρουμε να σώσουμε ένα βρέφος αυτού του μεγέθους ήταν μεγάλη πρόκληση”, είπε ο Σανίλ Τζαντζέτ, διευθυντής στο τμήμα νεογνών του νοσοκομείου, μιλώντας στην εφημερίδα El País.
Μετά από 7 εβδομάδες η Μανούσι κατάφερε να πιει γάλα ενώ ξεκίνησε σταδιακά να αναπνέει μόνη της. Ο εγκέφαλός της, τα μάτια της και άλλα όργανα άρχισαν να αναπτύσσονται. Όσο παρέμενε στο νοσοκομείο δεχόταν μεταγγίσεις αίματος.
Πήγαν κόντρα στη μοίρα
Η Μανούσι δεν είναι απλώς άλλο ένα κορίτσι που σώθηκε, αλλά αποτελεί ένα μήνυμα ελπίδας για όλη την Ινδία, εξηγεί ο γιατρός.
“Αποφασίσαμε πως θα έπρεπε να σώσουμε τη ζωή του παιδιού και να της παρέχουμε όλη την ιατρική φροντίδα που χρειαζόταν για να δείξουμε σε όλους πως τα κορίτσια αξίζουν την προστασία μας”, είπε μιλώντας στους δημοσιογράφους.
Εξήγησε πως στην περιοχή του Ρατζαστάν στην Ινδία ακόμη και τα υγιή μωρά που γεννιούνται κορίτσια συχνά θανατώνονται και αυτή η άγρια και πρωτόγονη πρακτική πρέπει να τελειώσει.
Χάρη στο διαδίκτυο, η ιστορία της Μανούσι έχει γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο. Υπάρχει έτσι η ελπίδα πως η περίπτωσή της θα λειτουργήσει σαν παράδειγμα για να αλλάξουν οι κοινωνικές αντιλήψεις που καταδικάζουν σε άδικη και πολλές φορές απάνθρωπη αντιμετώπιση τις γυναίκες στην Ινδία.
Τα κορίτσια αντιμετωπίζονται σαν υποδεέστερα πλάσματα μη άξια του σεβασμού και της αναγνώρισης, από την ημέρα που γεννιούνται μέχρι τον θάνατό τους.
Οι πιθανότητες να επιζήσει η Μανούσι ήταν έτσι κι αλλιώς ελάχιστες αλλά οι γιατροί έκαναν τα πάντα για να τη βοηθήσουν. Τελικά, όπως αναφέρουν οι Hindustan Times, στις 15 Ιανουαρίου 2018 το παιδί πήγε στο σπίτι του σε ηλικία 7 μηνών και βάρος 2,4 κιλά.
Οι γονείς της μικρούλας, η Σίτα, 48 ετών και ο Τζιριράτζ, 50, είναι παντρεμένοι εδώ και 33 χρόνια. Λένε πως η επιβίωση της κόρη τους ήταν δυνατή μόνο από θαύμα και όλοι θα συμφωνήσουμε σε αυτό!
“Εκείνη πάλεψε και αγωνίστηκε ενάντια στη μοίρα της. Τελικά τα κατάφερε”, λέει η μητέρα του κοριτσιού γεμάτη χαρά και ευγνωμοσύνη.
Το μωρό δέχθηκε τη φροντίδα όλων, αλλά και εκείνη πάλεψε για τη ζωή της. Οι πιθανότητες να επιζήσει ήταν ελάχιστες. Είναι πραγματικά απίστευτο!
Ακόμη και εκείνοι που δεν πιστεύουν στα θαύματα, που δεν πιστεύουν γενικώς σε τίποτα, δεν μπορούν να παραμένουν παγερά αδιάφοροι σε τέτοιες περιπτώσεις.
Παρακαλούμε κοινοποιήστε αυτό το άρθρο ως μήνυμα αγάπης και ελπίδας για τις γυναίκες που δυσκολεύονται να πιστέψουν.
Εκείνο που θεωρούν αδύνατο, αν το πιστέψουν και παλέψουν πραγματικά για αυτό, μπορεί να συμβεί!
