Οι άνθρωποι έχουν την τάση να δημοσιεύουν στα κοινωνικά μέσα τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής τους, παραλείποντας συχνά την “πραγματική” τους ζωή. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει περισσότερη ένταση για κάποιον που βρίσκεται ήδη σε μεγάλη πίεση στη ζωή του.
Ο χειμώνας είναι από μόνος του μια δύσκολη εποχή για πολλούς ανθρώπους και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η ιστορία αυτής της μητέρας και του γιου της έγινε τόσο δημοφιλής στα κοινωνικά δίκτυα. Είναι λοιπόν σημαντικό να δημοσιεύσουμε κι εμείς τι έχει συμβεί με την ελπίδα πως κι εσείς θα μοιραστείτε με άλλους αυτή την είδηση.
Μια μαμά ανέβασε πρόσφατα μια φωτογραφία στο Facebook που πολύ γρήγορα άρχισε να κοινοποιείται από τον έναν στον άλλον. Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε μια μικρή καρδιά να είναι ζωγραφισμένη στον καρπό ενός μικρού παιδιού. Είναι από τον γιο της Λιζ Πετρόν που πάσχει από σύνδρομο άγχους. Η Λιζ έγραψε τα ακόλουθα σε ανάρτησή της, προσπαθώντας να εξηγήσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο γιος της:
“Μπορεί να είναι από τον τρόπο που αλλάζουν οι εποχές από τη μια στιγμή στην άλλη. Τόσο αργά στην αρχή, αλλά μετά δεν γίνεται καθόλου αργά η αλλαγή και είναι τόσο πλέον το κρύο που θα ορκιζόσουν πως ήταν πριν λίγο που ανέπνεες ζεστό αέρα το φθινόπωρο και τώρα εκπνέεις κάτι σαν καπνό όσο πλησιάζουν οι διακοπές των Χριστουγέννων.”
Και συνεχίζει:
“Ή μπορεί να είναι επειδή με ρωτούσε κάθε πρωί από τότε που ξεκίνησε το σχολείο τον Σεπτέμβριο, ‘Μαμά είναι Χριστούγεννα ακόμη;’ Και με έπιαναν τα γέλια και έλεγα, ‘Όχι, μωρό μου, έχουμε ακόμη πολύ καιρό για τα Χριστούγεννα’. Μόνο που τώρα δεν μπορώ να το πω αυτό και νιώθει τέτοια ανυπομονησία που νομίζω πως κάποια μέρα θα υπάρξει έκρηξη.”
Η Λιζ είπε πως ο γιος της έκλαιγε εκείνο το πρωί όταν ήρθε το σχολικό να τον παραλάβει. Προσπάθησε να τον ηρεμήσει και ακούμπησε τις παλάμες της στα τζάμια του σχολικού καθώς ξεκινούσε να φύγει. Το επόμενο πρωί κάθισαν μαζί στη στάση του λεωφορείου και έβγαλε ένα στυλό από την τσέπη της.
“Έπιασα τον καρπό του, φίλησα το μέσα μέρος του χεριού του και ζωγράφισα αυτή την καρδιά.”
“Ξέρω πως είναι δύσκολα μερικές φορές όταν είσαι μόνος σου,” είπε στον γιο της ενώ πλησίαζε το σχολικό.
“Θέλω να κοιτάς αυτή την καρδιά κάθε φορά που αισθάνεσαι πως δεν αντέχεις άλλο. Θέλω να την κοιτάς και να θυμάσαι πως ό,τι και να συμβαίνει εκεί έξω, κάποιος βρίσκεται εδώ και σε περιμένει να έρθεις πάλι σπίτι. Κάποιος σε αγαπάει.”
Το σχολικό σταμάτησε και το μικρό αγόρι πέρασε απέναντι στον δρόμο και ανέβηκε στο λεωφορείο.
“Περίμενα πως θα γυρίσει να με κοιτάξει, να μου χαμογελάσει ή ακόμη ότι θα κλάψει αλλά δεν κοίταξε ποτέ. Αντί αυτού, κοιτούσε την καρδιά που ήταν ζωγραφισμένη στον καρπό του.
Ξέρω πως είναι δύσκολα εκεί έξω για πολλούς από εμάς. Ξέρω πως οι διακοπές των Χριστουγέννων μπορεί να ενισχύσουν τα δυσάρεστα συναισθήματα, όπως το ίδιο κάνει το κρύο ή το σκοτάδι. Εμένα μου συμβαίνει. Μπορεί όμως το μόνο που χρειάζεται να θυμόμαστε να είναι κάτι τόσο απλό.
Δεν είναι γιατρειά, ούτε φάρμακο. Όμως σε ανακουφίζει με τον ίδιο τρόπο και η ανακούφιση αυτή διαρκεί πάρα πολύ, όταν ξέρεις πως κάποιος σε αγαπάει και σε σκέφτεται.”
Παρακαλώ μοιραστείτε με τους φίλους σας αυτό το όμορφο μήνυμα της μητέρας!
Δημοσιεύτηκε από: Παρακαλούμε πατήστε μου αρέσει.
