Κάποιοι μπορούν να γίνουν πολύ δημιουργικοί όταν πρέπει να δώσουν ένα μάθημα στους οδηγούς που δείχνουν πλήρη αδιαφορία για τους άλλους οδηγούς.
Όταν αυτός ο αναιδής και αλαζόνας Λονδρέζος “έκλεβε” την ίδια θέση παρκαρίσματος κάθε μέρα, ο ιδιοκτήτης της, ο οποίος ας σημειωθεί πλήρωνε αρκετά χρήματα για τον συγκεκριμένο χώρο πάρκινγκ, κατάλαβε πως ήταν καιρός να του δώσει ένα μάθημα.
Όχι μόνο ο αδιάφορος επισκέπτης έκλεβε την ίδια θέση κάθε μέρα, αλλά αγνοούσε επίσης αρκετά μηνύματα που του είχε αφήσει ο ιδιοκτήτης της θέσης. Κάτι βέβαια που δεν ευχαριστούσε καθόλου τον παθόντα.
Εκείνος τότε αποφάσισε να πάρει την εκδίκησή του, με έναν τρόπο που θα έλεγα πως ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός!
Σίγουρα θα υπάρχει ένα μέρος στην κόλαση για όσους κλέβουν τις θέσεις των άλλων, αλλά αυτός ο τύπος προχώρησε ένα βήμα παρακάτω…
Όχι μόνο έκλεβε τη θέση πάρκινγκ ενός άλλου ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, αλλά αγνοούσε επιδεικτικά όλα τα μηνύματα που του άφηνε ο ιδιοκτήτης λέγοντάς του να μην αφήνει εκεί το αυτοκίνητό του.
Αλλά, ο ιδιοκτήτης της θέσης πάρκινγκ με το όνομα Goalnado σκέφτηκε ένα σχέδιο εκδίκησης το οποίο έκανε γνωστό στο Reddit, εξηγώντας με λεπτομέρεια τι ακριβώς έγινε:
“Πιστεύω πως τελικά θα πρέπει να αφιερώσω κάποιο χρόνο για να γράψω κάτι για αυτό, καθώς αυτό το ηρωικό έπος ηλιθιότητας ήρθε η ώρα να φτάσει στο τέλος του.
Δουλεύω για μια μικρή επιχείρηση, σε μια πολυσύχναστη περιοχή του Βόρειου Λονδίνου. Πίσω από το κτίριό μας υπάρχει ένα πολύ μικρό πάρκινγκ που χωράει 8 αυτοκίνητα.
Οι θέσεις μοιράζονται εξίσου μεταξύ της δικιάς μας και μιας γειτονικής επιχείρησης.
Πρέπει να πληρώνουμε περίπου 1.200 λίρες Αγγλίας ετησίως για να διατηρούμε μια από αυτές τις θέσεις, πράγμα που δεν αποτελεί πρόβλημα, καθώς η οδήγηση είναι μια σημαντική πτυχή της δουλειάς μας και ερχόμαστε και φεύγουμε από το γραφείο πολλές φορές την ημέρα.
Το πάρκινγκ ελέγχεται από μια εταιρεία, όμως επειδή είναι τόσο μικρό και επειδή υπάρχουν μόνο τα ίδια 8 αυτοκίνητα εκεί, δεν εμφανίζονται πραγματικά ποτέ για να επιβάλουν κάτι, εκτός και αν τους το ζητήσουμε.
Τώρα, πριν από περίπου 7 εβδομάδες άρχισε να εμφανίζεται ένα άγνωστο αυτοκίνητο στον χώρο στάθμευσης. Κάθε μέρα. Πάντα στο ΔΙΚΟ ΜΟΥ σημείο.
Άρχισα αμέσως να αφήνω το αυτοκίνητό μου ακριβώς πίσω από το άγνωστο αυτοκίνητο, εμποδίζοντας την έξοδό του.
Ωστόσο, προφανώς τελείωνα τη δουλειά μου νωρίτερα από αυτόν τον ηλίθιο που είχε παρκάρει εκεί, καθώς ποτέ δεν τον συνάντησα και ποτέ δεν μου ζήτησαν να κατέβω στο σημείο.
Άφησα επίσης πολλά σημειώματα στο αυτοκίνητό του και του ζητούσα να μου τηλεφωνήσει. Όμως δεν πήρα καμία απάντηση και συχνά έβρισκα τα σημειώματα που άφηνα στον δρόμο.
Μετά από περίπου 10 ημέρες τα είχα πάρει εντελώς και άρχισα να σκαρφίζομαι ένα σχέδιο για έναν καλύτερο τρόπο εκδίκησης.
Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στην εταιρεία στάθμευσης, που θα έρχονταν και θα του έδιναν ένα πρόστιμο (έχουν τους αριθμούς των αυτοκινήτων, έτσι ξέρουν ποια αυτοκίνητα έχουν δικαίωμα να είναι εκεί), αλλά δεν πίστευα ότι αυτό θα ήταν αρκετά ισχυρή απάντηση.
Θυμήθηκα τότε πως όχι μόνο ένας από τους συναδέλφους μου θα έλειπε με άδεια πατρότητας για 2 εβδομάδες, αλλά και ο αδελφός μου θα έλειπε επίσης εκείνο το σαββατοκύριακο για να πάει στον Καναδά για ένα μήνα.
Έτσι, θα είχα στην κατοχή μου δύο αυτοκίνητα και έναν επιπλέον χώρο στάθμευσης.
Περίμενα μέχρι αργά το βράδυ της Παρασκευής για να παρκάρω το αυτοκίνητο του αδελφού μου ακριβώς πίσω από τη θέση στάθμευσης που μου ανήκει, για να μπλοκάρω το άγνωστο αυτοκίνητο μέσα.
Στη συνέχεια, τηλεφώνησα στην εταιρεία στάθμευσης και τους έδωσα τον αριθμό πινακίδας του αυτοκινήτου του αδελφού μου για να βεβαιωθώ ότι δεν θα το άγγιζαν για όσο χρόνο θα ήταν εκεί σταθμευμένο.
Επίσης, τους ενημέρωσα πως υπάρχει ένα κόκκινο Ford Fiesta το οποίο κρατάει παράνομα τη θέση στάθμευσης και ότι ίσως πρέπει να έρθουν τη Δευτέρα για να του επιβάλουν κάποιο πρόστιμο.
Καθώς έρχομαι στη δουλειά τη Δευτέρα, βρίσκω έναν εξαιρετικά εξαγριωμένο και ιδρωμένο τύπο να ουρλιάζει στο γραφείο διαχείρισης του χώρου στάθμευσης επειδή του επέβαλαν πρόστιμο, εξηγώντας πως προφανώς δεν μπορεί να μετακινηθεί.
Του απάντησαν ότι το αυτοκίνητο που τον εμπόδιζε ήταν σωστά παρκαρισμένο, οπότε φταίει αυτός που δεν μπορεί να μετακινήσει το δικό του αυτοκίνητο. Του είπαν επίσης πως καθώς είχε παρκάρει χωρίς άδεια θα έπρεπε να πληρώσει 100 λίρες.
Σε αυτό το σημείο, πραγματικά κλαίω από τα γέλια και έδωσα αγώνα για να κρατηθώ. Όταν με ρώτησαν αν ήξερα ποιος ήταν ο κάτοχος του άλλου αυτοκινήτου, τους είπα πως δυστυχώς δεν ήξερα, αν και ήταν του αδελφού μου.
Τότε του είπαν πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να γίνει για το αυτοκίνητο που τον εμποδίζει, επειδή ήταν νόμιμα εκεί, οπότε θα χρειαζόταν να βρει εκείνος τον ιδιοκτήτη και να τον παρακαλέσει να το μετακινήσει (χαχα).
Στη συνέχεια, προχώρησα στον χώρο που ήταν ελεύθερος, καθώς έλειπε ο συνάδελφός μου.
Είχα σχεδόν ξεχάσει το περιστατικό, μέχρι που το επόμενο πρωί όταν μπήκα στο πάρκινγκ είδα τον ίδιο τύπο να φωνάζει σε έναν άλλο υπάλληλο της εταιρείας στάθμευσης γιατί πήρε ακόμη ένα πρόστιμο 100 λιρών.
Το αυτοκίνητο παρέμεινε εκεί για έναν μήνα και ένας υπάλληλος στάθμευσης εμφανίστηκε τουλάχιστον 18 φορές, πράγμα που σημαίνει ότι βεβαίωσε ένα συνολικό πρόστιμο κάπου 2.000 λίρες και πιθανότατα περισσότερο.
Ο άγνωστος ερχόταν στο γραφείο μας καθημερινά και ρωτούσε αν είχαμε δει τον ιδιοκτήτη που τον είχε κλείσει στον χώρο στάθμευσης λέγοντας πως θα έφευγε μόλις το μάθαινε.
Και στα δύο γραφεία γνωρίζαμε ακριβώς τι συνέβαινε, οπότε έκανα πραγματική προσπάθεια για να μην γελάσω στα μούτρα του όταν ήρθε για να ρωτήσει και πάλι αν ξέραμε τον ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου.
Με μια αληθινά εκδικητική κίνηση, ακόμα και μετά την επιστροφή του συναδέλφου μου από την άδεια πατρότητας, συνέχισα να αφήνω το αυτοκίνητο του αδελφού μου εκεί.
Εγώ πάρκαρα πιο μακριά και περπατούσα 10 λεπτά με τα πόδια, αλλά δεν με ενοχλούσε γιατί ήθελα να πάρει αυτός ο τύπος σαν ανταμοιβή αυτό του αξίζει.
Ο αδελφός μου επέστρεψε από τον Καναδά το σαββατοκύριακο, οπότε τελικά μετακινήσαμε το αυτοκίνητό του την Κυριακή το βράδυ, όταν γνωρίζαμε ότι ο τύπος δεν θα ήταν εκεί γύρω.
Ήρθα στη δουλειά τη Δευτέρα το πρωί και το αυτοκίνητο είχε φύγει.
Είναι πια Πέμπτη και δεν έχει έρθει ξανά από τότε, άρα ίσως έχει μάθει το μάθημά του.”
Συμφωνείτε με αυτό που έκανε ο ιδιοκτήτης του σημείου στάθμευσης;
Κοινοποιήστε την ιστορία αυτή στο Facebook και πείτε μας τη γνώμη σας στα σχόλια!
Δημοσιεύτηκε από: Newsner. Παρακαλώ πατήστε μου αρέσει.
